روزی که زد به خواب شعورم ایاغ پا

من هم زدم ز نشئه به چندین دماغ پا

رنگ حنا زطبع چمن موج می زند

شسه ست گوبی آن گل خودرو به باغ پا

سیر بهار رنگ نداردگل ثبات

لغزد مگر چولاله کسی را به داغ پا

آنجاکه نقش پای تومقصود جستجوست

سر جای موکشد به هوای سراغ پا

جز خاک تیره نیست بنای جهان رنگ

طاووس سوده است به منقار زاغ پا

با طبع سرکش اینهمه رنج وفا مبر

روز سور، شب کند اسب چراغ پا

یک گام اگر ز وهم تعلق گذشته ای

بیدل درازکن به بساط فراغ پا